නාස්තිකාර පුතාගේ රාජකිය සපත්තුව

හ්ම් කොහොමද...මට හිතුවා දුක දිනා ජිවිතය ජයගත්තු මිනිසුන් කිහිප දෙනෙක් පිළිබද ලිපි පෙලක් ලියන්න.චන්දුසිරි දොඩම්ගොඩ නම් පුවිණ ලේඛකයා මිට වසර කිහිපයකට පෙර දිවයින ඉරිදා දිවයින සංගරහයේ දුක දිනා ජයගත් හපන්නු නැමැති ලිපි පෙලෙන් ලිපි කිහිපයන් පල කරන්න.

මේක ඒක්තරා අන්දමක අපුරැ කතාවක්. අද මේ කතා කරන්න හදන්නේ ගීගී සපත්තු ගැනැයි.බොහෝ දෙනෙක් හිතන්නේ ගීගී කියන්නේ ඉංගීසි නමක් විදිහටයි.නමුත් ගීගී කියන්නේ සිංහල වචනයක්.

එක්තරා දවසක සපත්තු හදන මිනිසෙක් තමන්ගේ භාර්යාවගෙන් මෙහෙම ඇහුවා.
අපි හදන සපත්තු වලට ගිගිරි කියල නම තියමුද?
බිරිද කල්පනා කරා
ගිගිරි කියන නම සපත්තු වලට නමි හරි නෑ.රි යන්න අයින් කරල ගීගී කියල විතරක් ගනිමුද?
අන්න ඒ නම ලස්සනයි.ගිගී කියනකොට අමුතු හඩක් නැගෙනවා.
බිරිද ගිගී නම අනුමත කළා.



GiGi හෙවත් ගිගී සපත්තු සෙරෙප්පුවල නම බිහිවුණේ එහෙමයි.අද වන විට ගිගී සෙරෙප්පු ජර්මනියටත් අපනයනය කරන තරමට දියුනුයි.
නමුත් ගගී සපත්තු බිහිවුනේ ඉතාම නාස්තිකාර පුතෙකුගේ දෑතින් බව කිවහොත් ඔබ පුදුම වෙයි.ඇත්ත කතාව එයයි.
සරත් පද්මලාල් කියන්නේ කොළඔ දෙමටගොඩ ඉපදුනු ලමයෙක්ග තාත්තා පවුල ජිවත් කරේ සිල්ලර කඩේකින්.සරත් පද්මලාල් ඉස්කොල ගියේ දෙමටගොඩ මැතිව් විද්‍යලයට.
උදේ 5.30 ට සිල්ලර කඩේ අරින්නේ සරත් පද්මලාල්.තාත්ත කඩේට එන්නේ හය හමාරට. ඒ පැය ඇතුලත සිදුවන ලෙදාමෙන් ලැබෙන සල්ලි ටික පුතා සාක්කුවේ දාගෙන ඉස්කොලේ යනවා.මේ පුතාට යාලුවො බොහෝමයි. මොකද සාක්කුවේ සල්ලි තියෙනවානේග ඉගෙන ගන්නවාට වඩා පුතා කලේ වියදම් කරන ඒක.සරත් නාස්තිකාර පුතෙක් බවට පත් වුනා.අත දිග ඇරලා වියදම් කරන නිසා ගෙදරට නාස්තිකාර පුතෙක් වුනත් යාලුවන්ට දෙවියෙක්.
සරත් පද්මලාල් ගේ කඩේ පිටිපස්සේ සපත්තු හදන වැඩපලක් තිබ්බා.සපත්තු හදන අඩි විදිහ පටි හදන විදිහ අලවන හැටි ඇන ගහන හැටි මේ ඔක්කොම දේවල් නිරන්තර සපත්තු හදන වැඩ පලේ ගැවසෙන හින්ද සරත්ට පුලුවන් වුනා.
එයා කල්පනා කරා එක පාරටම පොහොසත් වෙන්න.එක පාරටම සපත්තුවැඩපලක අයිතිකාරයෙක් වෙන්න.සරත් යාලුවන්ගෙන් නෑදැයන්ගෙන් සල්ලි එකතු කරල රැ1600.00 හොයා ගත්ත.හරි ගියහම කාගෙත් සල්ලි ගෙවන්න හිතාන.
රැ1600.00 න් දැම්ම සපත්තු වැඩපලක්. මිනිස්සුන්ට දවස් කුලියට පඩි දිල මැහැව්වා සපත්තු.ඒ සපත්තු පෙට්ටියක දාගෙන ගිහින් කඩ වලට දුන්නා.නමුත් කඩ වලින් සල්ලි ආපහු ලැබුනේ නෑ.හෙට දෙන්නම් අනිද්ද දෙන්නම් කිව්ව විතරයි. සපත්තු වැඩපල පටන්ගත්තු තැනම නැවතුනා.1600 වතුරේ ගියා.මේ සංගෙඩිය වෙනකොට මේ නාස්තිකාර පුතාගේ වයස පහලොවයි.ඉස්කොලෙත් යනවා.
ශාන්ත මැතිව් විද්‍යලයෙන් ඉවත් වුණු සරත් පද්මලාල් ඊලගට ගියේ කොළඹ ඇලෙන්සැන්ඩා විද්‍යලයට.ලංකාවේ හිටිය හොදම පොසත්තුන්ගේ පුත්තු මේ දවස්වල මෙහි ඉගෙන ගන්නවා.සරත් වැටුනා මේ ගැන්සියට.සල්ලිකාර පුත්තු අතරේ සරතුත් අත පය දිග ඇරලා වියදම් කරා.තාත්තාගේ කඩේ ආදායම ඔක්කොම ගියේ පුතා අතට.
සරත් ඉලගට ගියේ කාර්මික විද්‍යලයට. කාර්මික පාඨමාලාවක් හදාරන්න. ඔහු ශිෂ්‍ය සංගමයේ සභාපති වුනා.ඔහු ස්ටුයික් එකක් මෙහෙයෙව්වා.සභාපති සරත් කාර්මික විද්‍යලායන් දොටිට විසි වුනා.
සරත් පද්මලාල් දැන් නිකම්ම නිකන් තරැණයෙක්. රස්සාවකුත් නෑ.සල්ලිත් නෑ. ඉගෙනිමකුත් නෑ.වයස 17යි.නාස්තිකාර පුතා දැන් හිස් අතින් බලන් ඉන්නා.පාසලේ සල්ලිකාර ගැන්සියේ යාලුවන්ට තාත්තලාගේ දැවැන්ත ව්‍යපාර වල අධ්‍යක්ෂකම් ලැබුනා.සරත් පද්මලාල් ට මොකුත් නෑ.
ආයෙත් ගිහින් ඉගෙන ගනින්.....
තාත්තා කිව්වා..තරැනයා ආයේ ඉගෙන ගන්න ගියේ නෑ.
මම තනියෙම ජිවිතය පටන් ගන්නවා.සපත්තු සෙරෙප්පු වලින්ම.ඔහු එහෙම තින්දු කළා..
17 හැවරිදි සරත් පද්මලාල් දවසට රැපියල් පහේ පඩියට සපත්තු වැඩපලක වැඩ පටන් ගත්තා.ඒක හරිම දුෂ්කර ජිවිතයක්.අතට පයට හයට හතරට අතට සල්ලි වියදම් කරපු තරැණයා දැන් සිගරටි එකක්වත් බොන්නේ නෑ.මුන පුරාම රැවුල වැවිල.
අනුන්ගේ වැඩ පලක සරත් කුලියට සපත්තු හදමින් සිටිද්දි ඔහු සමග ඉගෙන ගත් ගැහැනු ලමයෙකු විවාපත් වි සපත්තු මුදලාලි දකින්නට මේ නිවසට පැමිනියාය.සරත් ලැජ්ජානේ ඉහ වහ ගියේය.තවත් දවසක සරත් සපත්තු හදමින් සිටිනු ඔහුගේ පාසල් වියේ ධනවත් සගයෙකු දුටුවාය
ඇයි උබ ඔහොම දුක් විදින්නේ වරෙන් මම රස්සාවක් දෙන්නම් කිවාය.එහෙත් ඔහු එයට නොගියාය.
ඔහු අතිරේක වියදම් කපා හැර දවසට ලැබෙන රැ 5.00 පඩියෙන් වැඩි කොටසක් ඉතුරැ කරාය.අන්තිමේට ඔහු රැ500.00 ඉතුරැ කරාය.
සරත් තමන්ගේ අතේ තිබුණු ඔරලොසුව රැ100.00 කට වික්කා.ඉතිරි කරගත් රැ500.00 මේ 100.00 යි ඔක්කොම 600.00යි.
මම මගේ කියල සපත්තු වැඩ පලක් පටන් ගන්නවා
සරත් දෙවෙනි වතාටත් රැ600.00 කින්වැඩපලක් පටන් අයිතිකරැ හා බඩු හදන්නා දෙදෙනාම ඔහුයි.නිවසේ පිටිපස්සේ ඉබිම එලාගත් හම් කඩයක වාඩි වු 19 හැවරදි තරැණයා බැලු වෙලාවක් ඇත්නමි මිටියයි අඩුයි ගම් බොතලයයි කතුරයි තියාන සෙරෙප්පු හදවා.
ඔහුගේ යාලුවෝ වැඩ ඇරි ඇවිත් කා බී රෙඩියෝ අසා නින්දට යද්දිත් සරත් වැඩ.යාලුවන් උදේ නැගිටි මුහුණ සොදන විටත් ඔහු වැඩ.
උබ නිදාගන්නේම නැද්ද.
මිතුරන් ඇසුවේ විහිලුවට නොව ඇත්තටමය.
ඔහු හැදු සපත්තු කඩ වලට අරන් ගියේ පෙට්ටියක දාගෙන බස් එකේ. සපත්තු කඩ අයිතිකාරයෝ මේ තරැණයා කඩේ ඇතුලට ගත්තේ කඩේ වහන්න කිටිටුව.

ඔහු පැය ගනන් කඩේ ඉස්සරහ සපත්තු පෙට්ටිය තියාගෙන බලන් ඉන්නවා.ඔහු ඉතිරි කිරිම වගේම ඉවසිම ඉගෙන ගත්තා.දිනෙන් දින සපත්තු කඩ කාරයෝ ඔහුගෙන් ගන්නා සපත්තු පුමාණය වැඩි කරා. ඒ සමගම සරත් සමග වැඩ කරනා මිනිසුන් ගණන වැඩි කරා.
ඊලගට මොටර් සයිකලයක් ගත්තා.ලංකාවේ පුධාන පේලේ සම් භාණ්ඩ ආයතනයකට පූධාන සැපයුම් කරැවා වුනා.නමුත් ඔහු දිව්වේ හෙමින්.
දැන් සපත්තු වැඩපල පොඩියිගඔහු පැලියගොඩින් ඉඩමක් අරන් බැංකු ණයක් අරං හැදුවා ලොකු වැඩපලක්
මේ අතරේ මනාලියකට පාවහන් හදන්න මනාලියත් ඇගේ යෙහෙලියත් සරත් මුන ගැහෙන්න අවා.යෙහෙලිය ගුරැවරියක්. ගම උඩ රට පැත්තේ සරත් අර යෙහෙලියව කසාද බැන්දා.
දැන් සපත්තු වලට නමක් දාන්න ඔන
අපි ගිගිරි කියල දාමුද
සරත් බිරිදගෙන් ඇහැව්වා
බිරිද කල්පනා කරා
ගිගිරි කියන නම සපත්තු වලට නමි හරි නෑ.රි යන්න අයින් කරල ගීගී කියල විතරක් ගනිමුද?
ගීගී
ඒ නම ලස්සනයි.දිවටත් ලේසියි ගිගී නම බිහිවුනේ එහෙමයි........................................